Dekastri, Rusya

Yil 2004.. Bir yildir Turkiye'de bir insaat sirketinde calisiyorum. Yeni mezunum, isimden memnun degilim ve fakat inatci bunyem yarida birakmaya razi gelmiyor. Iste o inat, bir seyi yarida birakamama ozelligim beni 2011 yilina, Cakarta'ya, sonra da 2013 yilina Lagos'a ve hayatimin tamamen degismesine kadar getiriyor.

Insaat sirketimizin isvereniyle insaatin olacagi yere, yani Dekastri'ye gitmek icin teklif aliyorum. 23 yasindayim ve hala kendimin bile inanamadigi bir guvenle "Tabii" diyorum. O kabulu takiben 6 yil boyunca dunyanin en buyuk sirketinde calistim ve hala calismaktayim.

Ekim 2004, Dekastri'ye yolculuk. Hayatimda hic ucaga binmemisim ve hic Turkiye disina cikmamisim. Varilacak nokta da ismi duyulmamis bir kucuk koy. Hatta rivayet, iscilerin cogunun Japonya'ya falan gittiklerini sandiklarini soyluyor!!

Halbuki Dekastri Rusya'nin Dogu Baskenti olarak anilan Khabarovsk sehrinden 12 saatlik bir araba (kamyon) surusu mesafesinde. Yilin 11 ayi karlar altinda. Yolun yer yer iki beyaz duvar arasindan geciyormus hissi vermesi bu nedenden...

Yolculuk rotasi Istanbul, Moskova, Khabarovsk ve sonra bir "monster truck" dedikleri kampyon - otobusle Dekastri'ye gidis.

Beni baslarinda sefleri bulunan 2 tane yeni mezun surveyor ile koyuyorlar ucaga. Onlar da benim gibi bu iste henuz cok yeniler. Benim erkek versiyonum:) Onlari hala cok severim. Ne de olsa yoldaslarim:) Moskova'ya vardik, bizi sirketin santiyesine goturduler. Havaalanindan otele, santiyeye vs. gidene kadar gectigimiz yerlere bakinip duruyoruz. Daha once Turkiye disinda bir yer gormemis bana buyulu gibi geliyor Moskova. Kalabalik, genis yollar, harika bir soguk ve bambaska insanlar.

Sonra 8 saatlik bir Moskova-Khabarovsk ucusu. Ucagin kanatlarinin alkolle yikandigi (daha sonra votkanin silecek suyu yerine kullanildigini da gorecek bu gozler) bir ucus. Vardigimiz kucucuk Khabarovsk Havaalani. Daha sonra yolcularini karsilamaya gelen zarif Ruslarin ellerinde hep cicek gorecegim havaalani da yine burasi.

Dekastri'ye varis. Yollar karli, kar, ormanlar ve bir kac arac disinda gozun gorebilecegi sey cok az. Bu bolge Khabarovsk'un sehir ambleminde gosterildigi sekliyle kaplan ve ayilara da yuva. Ne yazik ki soylari tukeniyor kaplanlarin.

Minik koylerde duraklama, tarifi buraya uygun olmayacak sekillerde tuvaletleri kullanma zorunlulugu ve saskinlik. Saskinligimin sebebi oncelikle karsilastigim bu bambaska dunya parcasi ve fakat bir de ben neyime guvenip de buraya gelmeye kalkistim aydinlanmasi.

12 saatlik yolu 42 saatte tamamlayarak kirdigimiz Proje rekoru, 6 haftada bir gittigimiz ve mutluluk iste budur dedirten kafe ve restoranlar, her gun inanilmaz guzellikteki cam ormanlarini ve donmus! okyanusu seyredebilmek, abakusle para hesabi yapilan, benim gibi Rusca bilmeyene bile cat pat Rusca ogreten marketler (magazin), birlikte calisma sansina eristigim guzel insanlar, herbirinin bana gozu gibi bakma cabasi ve daha neler neler var anlatacak ama sozu burada kesmezsem kimsenin okumayacagi uzunlukta bir yazi olacak. E ben de birileri beni okusun istiyorum.

Belki sonra devami gelir. Fotolar esliginde!